zaterdag 14 september 2013

weer een stukje...

Allereerst even een update m.b.t. de gezondheid:
gisteren op controle geweest bij de longarts en goed nieuws gekregen. De chemokuur slaat in elk geval aan want uit de longfoto bleek dat de tumor zowel in de lengte als in de breedte ongeveer een halve centimeter geslonken was. Ik heb nu 2 van de 4 kuren gehad - komende week volgt nummer 3 en als alles goed verloopt krijg ik rond 10 oktober de laatste. En stiekem hoop ik dat ik dan tegen het eerste weekend van november fit genoeg ben om naar Leiden te gaan naar de Boekkunstbeurs .... ;-D

Van de week heb ik overigens nog 2 boekjes gemaakt met als uitgangspunt een video van Dymphie van het blog Papieren Avonturen. Die vind je hier
Eerst maakte ik er een met 4 katernen, maar toen bedacht ik dat ik eigenlijk best nog 3 extra katernen kon toevoegen aan de binnenkant van de harmonica-rug. Dit zijn ze:



Dit is het exemplaar met de extra katernen:



Het voelde goed om weer eens wat tijd aan mijn werktafel door te brengen.

Overigens wil ik graag dankjewel zeggen voor de lieve reacties die ik geregeld krijg via mijn blog of via de mail. Het helpt zeker mee om de moed erin te houden!

vrijdag 6 september 2013

hak het in stukjes

Een motto dat als een rode draad door mijn leven loopt is: HAK HET IN STUKJES. Ik kan me de tijd niet herinneren dat het in mijn leven verscheen,  maar het heeft in de loop van vele jaren zijn nut zeker bewezen. Vandaag ga ik het opnieuw toepassen met deze blogpost. Al ruim zes weken verscheen er niks nieuws op CENTIPEDE, en dat begon me dwars te zitten. Als ik de mogelijkheid had gehad om mijn gedachten rechtstreeks vanuit mijn brein op mijn blog te projecteren dan was er zeker niet zo'n lange pauze geweest. Door de chemotherapie ben ik geregeld veroordeeld tot vele uren "nietsdoen", althans lichamelijk. Het brein gaat  meestal zijn eigen gang, en het produceerde onder andere vele blogposten - boeiende en humoristische stukjes. Helaas kwamen ze niet verder dan mijn hoofd... De afstand tot mijn blog werd steeds groter en ik dacht er zelfs over er helemaal mee te kappen. Totdat ik de afgelopen nacht -in een toestand tussen waken en slapen-  opeens bedacht: HAK HET IN STUKJES.  Bij deze dus. Geen ellenlange post maar gewoon even een teken van leven. En dan morgen eventueel weer. Gewoon proberen de draad weer op te pakken. Het begin is er ...